فناوری تولید سرامیک گرانیتی با هدف ایجاد تحول در تولید انواع پوشش های کف و نمای ساختمان ها، حدود دو دهه پیش در اروپا، پایه گرفت و به سرعت در جهان متداول گردید. سرامیک گرانیتی از ترکیب خاک رس با ویژگی های مشخص و فاقد کربنات به خصوص کربنات کلسیم است و در طی مراحل پخت با افزودن رنگ دانه طرح و رنگ مطلوب به دست می آید.
از آنجا که این محصول فاقد لعاب است برای شیشه ای و براق نمودن سطح نهایی آن را توسط سنگ ساب پولیش می دهند. کاشی های گرانیتی اگر کاملا با طرح ابر و بادی باشند، معمولاً کل بدنه رنگی است. طرح های رایج سرامیک گرانیتی عموماً فلفل نمکی، (vein) رگه ای و sparek (قالب های رستیک) است.
شماره ی تلفن ما
09194783949
مدیریت حسنی
واژه ی پرسلان به محدوده ی وسیعی از محصولات سرامیک گفته می شود که دمای پخت بالایی دارند. علت پخت پرسلان ها در دمای بالا، ایجاد ماهیت زجاجی (شیشه ای) و همچنین تخلخل کم در پرسلان است. توسعه ی پرسلان در کشور چین در سال ۶۰۰ میلادی اتفاق افتاد. این امر، نتیجه ای از ترکیب قابلیت پخت کوره ها در دمای بالا (۱۲۵۰ تا ۱۴۰۰ درجه سلسیوس) با کشف خاک کائولن (نوعی ماده ی رسی) و سنگ پرسلانی (porcelainstone) بود. سرانجام، فرمولاسیون پرسلان امروزی پیدا شد.
پرسلان های ساخته شده از این روش به نام پرسلان های سخت (hard-paste porcelain) معروف اند. این پرسلان ها مخلوطی از کائولن و یک سنگ پرسلانی فلدسپاتیک هستند. پرسلان ها از سرامیک های معمولی ضخامت بیشتر و جذب آب پایین تا کمتر از ۰.۱ درصد دارند. این مقدار نفوذ آب باعث شده تا این محصول یکی از بهترین گزینه ها برای پوشش کف های داخل ساختمان باشد.
سرامیک های پرسلانی به دو صورت لعاب دار و بدون لعاب تولید می شوند. هنگامی که بیسکویت (بدنه) در دمای بالایی پخته می شود و تخلخل آن به صفر می رسد، دیگر نیازی به لعاب کاری نبوده و نوع بدون لعاب پرسلان ها تولید می شود. اگرچه پرسلان و چینی معمولاً معادل تصور می شوند ولی این دو نوع سرامیک در دو خاصیت یکسان اند یکی آنکه هر دو حالت زجاجی (vitreous) دارند و تخلخل بسیار پایینی دارند و دیگری اینکه هر دو این سرامیک ها را می توان با و یا بدون لعاب تولید و استفاده کرد.